انتظار فرج:
یکی از مهم ترین آثار و لوازم معرفت امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) انتظار کشیدن نسبت به فرج ایشان است . در روایات ما از انتظار فرج به عنوان برترین عبادت یاد شده است . رسول خدا (صلی الله عليه و آله) می فرمایند :
« افضل العباده انتظار الفرج »1
بهترین عبادت انتظار فرج است .
امام صادق (علیهم السلام) می فرمایند :
« من مات منکم و هو منتظر لهذا الامر کمن هو مع القائم فی فسطاطه »
هر کس از شما بمیرد در حالی که منتظر ظهور امام باشد مانند کسی است که با آن حضرت در خیمه ایشان بوده باشد .
سپس لحظاتی درنگ کردند و بعد فرمودند :
« لا ، بل کمن قارع معه بسیفه »
نه بلکه مانند کسی که همرا ه با آن حضرت شمشیر بزند . سپس اضافه فرمودند :
« لا ، ولله الا کمن استشهد مع رسول الله (صلی الله عليه و آله) » 2
نه به خدا قسم نیست مگر مانند کسی که همراه رسول خدا (صلی الله عليه و آله) شهید شده باشد .
انتظار به طور کلی یک امر قلبی است و این امر قلبی وقتی حاصل می شود که انسان در هیچ حالی از ظهور امام (علیهم السلام) نا امید نباشد و آن را بعید نداند . انسان منتظر در زمان غیبت صبح و شام چشم به ظهور امامش دوخته است و هیچگاه آن را دور نمی داند . داشتن همین حال قلبی مورد رضای خدا و نجات بخش انسان است .
کسی که در انتظار ظهور روز شماری بلکه لحظه شماری می کند اگر واقعا راست بگوید و قصدش یاری کردن خالصانه آن حضرت باشد از درک نکردن زمان ظهور ضرر نمی کند. زیرا او ثواب درک زمان ظهور و جهاد در رکاب امام (علیهم السلام) بدون حضور در میدان جهاد در همان زمان غیبت برده است .
سر مطلب این است که در یاری رساندن به امام (علیهم السلام) آنچه به اختیار او بوده ، همین آمادگی روحی و اهتمام قلبی است و تحقق خارجی این امر ، بستگی به شرایطی دارد که بود یا نبودش به دست او نیست و به خواست خداوند بستگی دارد . پس حال که خدا او را از این توفیق محروم کرده به لطف خود ثواب این یاری را از او دریغ نکرده است .
پس اگر همه پیروان امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در زمان غیبت چنین حالی را داشته باشند مطابق وعده خود آن بزرگوار از زیارت روی ایشان محروم نمی شوند و غیبت برای آنها جای خود را به ظهور می دهد .
امام مهدی (علیهم السلام) در توقیع خود به مرحوم شیخ مفید می فرمایند :
«لوان اشیاعنا علی اجتماع من القلوب فی الوفا بالعهد علیهم لما تاخر عنهم الیمن بلقائنا و لتعجلت لهم السعاده بمشاهدتنا علی حق المعرفه و صدقها منهم بنا »3
اگر پیروان ما قلبا بر وفای به پیمانی که از ما بر عهده دارند اتفاق می کرده اند برکت دیدار ما برای ایشان به تاخیر نمی افتاد و سعادت مشاهده ما با معرفت واقعی و صحیح از جانب آنها نسبت به ما ، برای آنها هرچه سریعتر حاصل می شد .
پی نوشت:
1.منتخب الاثر ( فصل 10 /باب2)
2.بحارالانوار ( ج 52)
3.احتجاج طبرس(ج4 )
نظرات شما عزیزان: